Folia górnicza niepalna i antystatyczna

• Folia górnicza UN antistat przeznaczona jest do profesjonalnego stosowania w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych samodzielnie lub jako element konstrukcji innych wyrobów, a w szczególności:
  – wykładki nad obudowę wyrobisk chodników podziemnych;
  – wypełnienia pustych przestrzeni stropów za obudową wyrobisk chodnikowych;
  – do wykonywania pasów podsadzkowych w wyrobiskach eksploatacyjnych – ścianach w celu utrzymania chodników przyścianowych dla zabezpieczenia przed zniszczeniem;
  – do wypełniania pustych przestrzeni w stropie w celu zabezpieczenia tych miejsc przed gromadzeniem się metanu;
  – do owijania rurociągów, instalacji i przewodów pod ziemią.
• Folia górnicza UN antistat może być także stosowana do wygradzania miejsc zagrożenia pożarowego i wybuchowego (m.in. zakłady chemiczne, stacje paliwowe i inne obiekty).

• Najwyższa klasa palności VTM-0[1] wg międzynarodowej normy UL-94
• Rezystancja powierzchniowa (2,99 ±0,25) × 108 Ω

Badania folii produkowanej w firmie Pakpoland Sp. z o.o. zostały przeprowadzone przez Główny Instytut Górnictwa, w którym próbki folii podpalano przez okres 3 sekund za pomocą palnika Bunsena o mocy 50 W i mierzono czasy ich palenia oraz żarzenia, obserwując jednocześnie wszystkie zjawiska towarzyszące procesowi. Na podstawie uzyskanych wyników GIG wskazał, że „Folia górnicza UN – antistat” posiada właściwości niepalne[1] i antystatyczne.

Badane próbki dla czasu żarzenia, oraz czasu płomienia wykazały wyniki zerowe (0), co pozwoliło na wyznaczenie kategorii palenia badanej folii i uzyskanie wskaźnika VTM-0. Badany materiał posiada klasę palności zgodnie z UL 94 V-0, jeżeli żadna z pięciu badanych próbek po usunięciu palnika nie wykaże tworzenia się płomienia przez czas dłuższy niż 10 sekund.

Rezystancja powierzchniowa [Ω] (2,99 ±0,25) × 108.

„Folia górnicza UN – antistat” spełnia kryteria ochrony przed elektrostatycznością statyczną przedstawione w normach: PN EN 1127-2+A2:2010, PN EN 13463-1, dla stref zagrożenia wybuchem 0, 1, 2, 20, 21 i 22 klasyfikowanych wg normy: PN EN 1127-1:2011 oraz PN EN 13237:2005, oraz spełnia kryteria ochrony przed elektrostatycznością statyczną stosownie do Rozporządzeń Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 roku w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych[2] i Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego podziemnych zakładach górniczych[3].

Dodatkowo Śląski Uniwersytet Medyczny dokonał oceny toksyczności i szkodliwości folii górniczej UN-antistat. Ocena ta w oparciu o stosowne badania stwierdza, że „Folia górnicza UN antistat” nie zawiera substancji niebezpiecznych podlegających klasyfikacji zgodnie z wymogami Unii Europejskiej. Nie stwarza zagrożenia w wyrobisku górniczym i nie wpływa w sposób istotny na środowisko pracy. „Folia górnicza UN antistat’ jako tworzywo sztuczne spełnia wymagania Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 roku, w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych[4], a przede wszystkim wymóg „nietoksyczności” o którym mowa w § 360 tego Rozporządzenia.

Powyższe wyniki uzyskaliśmy po wielu latach współpracy: z Instytutem Przetwórstwa Tworzyw w Toruniu Oddział Zamiejscowy w Gliwicach, Akademią Górniczo Hutniczą w Krakowie, firmami zachodnimi oraz badań, doświadczeń i prób prowadzonych w ramach realizacji projektu: Działania 1.1 Projekty B+R przedsiębiorstw, Poddziałania 1.1.1 „Badania przemysłowe i prace rozwojowe realizowane przez przedsiębiorstwa” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

[1] Badania wykonano wg normy PN-EN ISO 9773:2003, PN-EN ISO 9773:2003/A1:2005.
[2] Dz.U 2003 nr 94, poz. 841; Dz.U 2004 nr 181 poz. 1777; Dz.U 2004 nr 219 poz. 2227.
[3] Dz.U 2002 nr 139, poz. 1169; z późn. zm.; Dz.U 2006 nr 124, poz. 863.
[4] Dz. U. 2002 nr 139, poz. 1169 z późn. zm.; Dz. U. 2006 nr 124, poz. 863.